ഇതാരാണെന്ന് നിങ്ങളോട് ചോദിച്ചാല്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് ഉത്തരം കാണില്ല.....!!
കാരണം ഈ ഫോട്ടോയില്‍ കാണുന്ന വ്യക്തി ഇ.മ.എസ് നമ്പൂതിരിപ്പാടിനെ പോലെ പ്രശസ്തനോ ഒന്നും അല്ല.....
ആരും നെറ്റി ചുളിക്കണ്ട .....
ഇത് ഞാനാണ്‌ ... ഈ ബ്ലോഗിന്‍റെ ഉടമ അരുണ്‍ ......
ഞാന്‍ അരുണ്‍ എസ് എല്‍ .....
അച്ഛന്‍ : സെല്‍വന്‍ ( എംപ്ലോയിമെന്റ്റ് ഓഫീസര്‍ )
അമ്മ : ലില്ലി ( രെജിഷ്ട്രേഷ്ന്‍ ഓഫീസര്‍ )
അനുജത്തി : ആശ ( ആദ്യ വര്‍ഷ എഞ്ചിനീയറിംഗ് വിദ്യാര്‍ഥിനി )
****************************************
1989 ജനുവരി 4'ന് കേരളത്തിലെ തെക്കേ അറ്റത്തുള്ള തിരുവനന്തപുരം ജില്ലയിലെ നെയ്യാറ്റിന്‍കര ആശുപത്രിയിലാണ് ഞാനെന്ന സംഭവത്തിന്റെ തുടക്കം.....
സ്നേഹനിധികളായ മാതാപിതാക്കള്‍ എനിക്ക് "അരുണ്‍ -"എന്ന് പേരിട്ടു..... "അങ്ങനെ,അന്ന് തുടങ്ങിയ 'അമ്മയെ കഷ്ടപ്പെടുത്തല്‍ !!" ( ഇന്നും തുടരുന്നു...!!)
കുടുംബത്തിലെ മൂത്ത കുട്ടി ആയതുകൊണ്ട് കുഞ്ഞു നാളിലേ എന്നെ എല്ലാവരും ലാളിച്ച് ലാളിച്ച് ഒരു പരിവതിലാക്കി......
പ്രഞ്ചിയെട്ടന്‍ സിനിമയില്‍ മമ്മൂട്ടിക്ക് "" അരി പ്രാഞ്ചി "" എന്ന പേര് കിട്ടിയതുപോലെ എന്റെ അമ്മുമ്മ എനിക്കിട്ടും ഒരു താങ്ങ് താങ്ങി "" ചിന്നു "" !!
അഥവാ ജനിക്കുന്ന കുഞ്ഞ് പെണ്ണായിരുന്നെങ്കില്‍ വിളിക്കാന്‍ വച്ചിരുന്ന പേര് വൈരാഗ്യത്തിന്റെ പുറത്ത് എനിക്ക് ഇട്ടതാണോ എന്നുപോലും ഞാന്‍ ചിലപ്പോള്‍ ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ട് ....!!!
ആരും കാണാതെ മുട്ടില്‍ ഇഴഞ്ഞു പോയി കല്ലും മണ്ണും വാരി കഴിക്കുന്നതായിരുന്നു കുഞ്ഞിലെ ( ഏകദേശം രണ്ട് വയസ്സ് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ) എന്റെ വിനോദം .....
കുഞ്ഞായിരുന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഭയങ്കര അക്രമം ആയിരുന്നെന്നു വീട്ടുകാര്‍ എപ്പോഴും പറയും
അങ്ങനെ ഞാന്‍ വളര്‍ന്ന് വലുതാകാന്‍ തുടങ്ങി.....
ഏകദേശം മൂന്ന് നാല് വയസ്സ് പ്രായം ആയപ്പോള്‍ വീട്ടുകാര്‍ എന്നോട് ഒരു കൊടും ചതി ചെയ്തു !!!
""" എന്നെ അംഗന്‍'വാടിയില്‍ കൊണ്ട് ചേര്‍ത്തു .....""
ആദ്യമായി വീട്ടില്‍ നിന്നും മാറിനില്‍ക്കുന്നതിന്റെ വിഷമം ഞാന്‍ ആദ്യ ദിവസം തന്നെ അവിടെ കരഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ പ്രകടിപ്പിച്ചു .....!!!
മിഠായി വാങ്ങി തന്നും , കാറ്റാടി ഉണ്ടാക്കി തന്നും എന്നെ എല്ലാവരും സന്തോഷിപ്പിച്ച് ദിവസവും
അംഗന്‍'വാടിയില്‍ കൊണ്ടാക്കുമായിരുന്നു .....
നല്ല നല്ല കൂട്ടുകാരേ കിട്ടിയതോടെ എന്റെ വീടിനെക്കാളും എനിക്ക് എവിടെ ഇഷ്ട്ടമായി !!!
പിന്നെ പിന്നെ
അംഗന്‍'വാടിയില്‍ പോകാന്‍ ഞാന്‍ വാശിപിടിക്കുമായിരുന്നു ( ഞായറാഴ്ച പോലും ) !!!
പിന്നെ അവിടെ ഗുണ്ടായിസം ആയിരുന്നു : എന്നെ ചിന്നു എന്ന് വിളിക്കുന്നവരെ ഞാന്‍ ഓടിച്ചിട്ട് നുള്ളുകയും , കടിക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു ( അന്ന് ഈ അടിയും ഇടിയും നമുക്ക് അറിയില്ലല്ലോ ) അങ്ങനെ വീട്ടില്‍ പരാതിയോട് പരാതി ....
അവസാനം ഒരുത്തന്‍റെ തല സ്ലാറ്റ് കൊണ്ട് അടിച്ച് മുറിച്ചു എന്ന കുറ്റത്താല്‍ എനിക്ക് ആദ്യമായി ഒരു സര്ട്ടിഫിക്കട്റ്റ് അവര് തന്നു ...
എന്നിട്ട് വീട്ടില പോയി ്‍ ഇരിക്കാന്‍ പറഞ്ഞുവിട്ടു ...
ഇതിന്‍റെ പേരില്‍ വീട്ടില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ എന്നെ അച്ഛന്‍ ഓടിച്ചിട്ട് അടിച്ചു....
എല്ലാ അടിയും ഞാന്‍ വാങ്ങിച്ചിട്ട് അന്തസോടെ ആ വിഷമം കരഞ്ഞു തീര്‍ത്തു ...
(അല്ല പിന്നെ നമ്മളോടാ കളി .....)
കുറച്ച് ബോധം വന്നപ്പോള്‍ എന്നെ സ്കൂളില്‍ കൊണ്ട് ചേര്‍ത്തു .....
സ്കൂള്‍ എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ഒരു ENGLISH മീഡിയം സ്കൂള്‍ ......
നെയ്യാറ്റിന്‍കര വിധ്യാധി രാജാ സ്കൂള്‍.....
അന്ന് പേരുകേട്ട സ്കൂള്‍ ആയിരുന്നു -( ഇപ്പോഴത്തെ കാര്യം പറയണ്ട !!)
അംഗന്‍'വാടിയിലെ ജീവിതത്തില്‍ നിന്നും വലിയ മാറ്റങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു എനിക്ക് സംഭവിച്ചത് ..... പുതിയ ബുക്കും കുപ്പായവും വാട്ടര്‍ ബോട്ടിലും ബാഗും ....ഇതെല്ലാം വഹിച്ചുകൊണ്ടുള്ള വരവ് ആനയെ ആറാട്ടിന് കൊണ്ടുപോകുന്നതുപോലെ ഇരിക്കുമെന്ന് കുഞ്ഞിലത്തെ ഫോട്ടോ കാണുമ്പോള്‍ മനസ്സിലാകും ....!!!
a,b,c,d എഴുതി എഴുതി കൈ ഒടിഞ്ഞ കാലത്തില്‍ നിന്നും ഞാന്‍ വേഗം വളര്‍ന്ന് വലുതായി .....
നല്ല പൊക്കമുള്ള മരങ്ങളില്‍ കയറി ചുറ്റും നോക്കിക്കാണാന്‍ വലിയ താല്‍പ്പര്യം ആയിരുന്നു എനിക്ക്,..... പഠിക്കാന്‍ ഇരിക്കുന്നതുപോലും വീട്ടിലെ പേരമരത്തിന്റെ മുകളില്‍ ആയിരുന്നു !!!
അഞ്ചാം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ അടുത്ത വീട്ടിലെ മാവില്‍ നിന്നും വീണതോടെ മരം കയറ്റം നിന്നു ....!!!
( കുളിസീന്‍ കാണാന്‍ കയറിയതല്ലെന്നു പ്രത്യേകം ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തുന്നു !!! )
ആദ്യമായി I LOVE YOU പറഞ്ഞത് ആറാം ക്ലാസ്സില്‍ വച്ചായിരുന്നു.....
അവള്‍ നാളെ അച്ഛനെ വിളിച്ചുകൊണ്ടുവരുമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ പിറ്റേ ദിവസം സ്കൂളില്‍ പോകാന്‍ തന്നെ മടിയായിരുന്നു .....
വീട്ടില്‍ അടച്ചിട്ടു പഠിപ്പിച്ചത് കാരണം പഠിക്കാന്‍ പണ്ടേ മിടുക്കനായിരുന്നു ഞാന്‍ ....
( ആരും ചിരിക്കല്ലേ ....ഞാന്‍ എന്റെ സന്തോഷത്തിനു പറയുന്നതാ !!!)
ENGLISH, MALAYALAM, SOCIAL STUDIES, SCIENCE , MATHEMATICS എന്നിവ പഠിക്കാന്‍ എന്തൊരു എളുപ്പമായിരുന്നു ആറാം ക്ലാസ് വരെ.....
അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് പണി തരാന്‍ HINDI വന്നത് !!!
മലയാളി ആയതുകൊണ്ടാണോ പണ്ടാരം HINDI ഒരു കാലത്തും എനിക്ക് മനസിലാകില്ല ....
ആദ്യമായി ഞാന്‍ തോറ്റ വിഷയവും അതായിരുന്നു .....
എങ്ങനെയും HINDI പഠിക്കാന്‍ ഞാന്‍ ടുഷന് പോയി .....
ഒരുവിധം ആ പണ്ടാരം ഞാന്‍ പഠിച്ചു ....
പിന്നെ എല്ലാം വേഗമായിരുന്നു ... ഞാന്‍ ജയിച്ച് ജയുച്ച് പത്താം ക്ലാസില്‍ ആയി ....
ആ സ്കൂളിലെ ഏറ്റവും നല്ല ക്ലാസ് ആയ 10 A 'ലെ ഗീത ടീച്ചറിന്റെ ശിക്ഷണത്തില്‍ നന്നായി പഠിച്ച് 94 % മാര്‍ക്കോടുകൂടി വിജയിച്ചു .....
അങ്ങനെ LKG മുതല്‍ പത്ത് വരെ ഒരേ സ്കൂളില്‍ ..... ചുരുക്കി പറഞ്ഞാല്‍ ഒരു ജയില്‍ വാസത്തില്‍ നിന്നും മോചിതനായ സന്തോഷം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും എന്റെ കൂട്ടുകാരെ വിട്ട് പിരിഞ്ഞതില്‍ എനിക്ക് ഭയങ്കര വിഷമം തോന്നി ......
പിന്നെയുള്ള +1, +2 പഠനകാലം ആയിരുന്നു എന്റെ ജീവിതത്തിലെ വസന്തകാലം ....
നല്ല മാര്ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ട് നെയ്യാറ്റിന്‍കരയിലെ തന്നെ ഏറ്റവും നല്ല സ്കൂള്‍ ആയ BOYS HIGHER SECONDARY SHOOL'ല്‍ സയന്‍സ് ഗ്രൂപ്പില്‍ തന്നെ എനിക്ക് അഡ്മിഷന്‍ കിട്ടി....
പഠിത്തവും രാഷ്ട്രീയവും കളിയും ചിരിയുമായി എന്റെ ജീവിതം മുന്നോട്ട് പോയി......
ആ സ്കൂളില്‍ പോയതിന് ശേഷമാണു ഞാന്‍ ആദ്യമായി ഒരു വിദ്ധ്യാര്‍ത്തി സഖടനയില്‍ അംഗം ആകുന്നത് ....
പഠിക്കാനും പോരാടാനും വിധ്യാര്‍ത്തികളെ സജ്ജരാക്കുന്ന കരുത്തുള്ള പ്രസ്ഥാനമായ SFI'ല്‍ ഞാന്‍ അണിചേര്‍ന്നു......
പഠിക്കുനതിനോടൊപ്പം പോരാടാനും പഠിച്ച് ...
( കുറേ അടിയും പിടിയും നടത്തി രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ സുഖം അറിഞ്ഞു.....)
അങ്ങനെ ആ വസന്തകാലം അവസാനിപ്പിക്കാനുള്ള +2 അവസാന പരീക്ഷ എത്തി .....
പോരാടി നടന്നത് കാരണം പഠിത്തത്തില്‍ പിന്നോട്ട് പോയി എന്ന സത്യാവസ്ഥ പരീക്ഷ അടുത്തപ്പോഴാണ് ഞാന്‍ മനസിലാക്കിയത് .....
ഞാന്‍ തോറ്റ് പോകുമോ എന്ന് പോലും തോന്നിയ നിമിഷങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു, എന്നാലും ധൈര്യം കൈവെടിയാതെ ഇരുന്ന് പഠിച്ച് !!
റിസള്ട്ട് വന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ നല്ല പോലെ ഞെട്ടി
86 % മാര്‍ക്കോടെ ഞാന്‍ ജയിച്ചു .....
പിന്നെ അടുത്തുള്ള തീരുമാനം എന്താകണം തുടര്‍ന്നുള്ള പഠിത്തം എന്നായി ....
വീടുകാര്‍ക്ക് എന്നെ ഒരു എഞ്ചിനീയറോ ഡോക്ടറോ ആകണം എന്നതായിരുന്നു .....
എന്റെ അപ്പോഴത്തെ പഠിത്തത്തില്‍ ഉള്ള നിലവാരം എനിക്ക് തന്നെ ബോധ്യം ഉണ്ടായിരുന്നതിനാല്‍ എന്തായാലും പൈസ കൊടുത്ത് തോല്‍ക്കുന്നതില്‍ എനിക്ക് ഒട്ടും താല്‍പ്പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല .....
അവസാനം ഞാന്‍ വീടുകരെ ധിക്കരിച്ചുകൊണ്ട് ഡിഗ്രിക്ക് പോകാന്‍ തീരുമാനിച്ചു....
വീട്ടുകാര്‍ വിട്ടുതന്നില്ല അവരും വച്ചു ഒരു നിബന്ധന ....
അവര് പറയുന്ന വിഷയം പഠിക്കണം.....!!!
അവസാനം ഫിസിക്സ്‌ മെയിന്‍ ആയി എടുക്കാന്‍ പറഞ്ഞതോടെ ഞാന്‍ തളര്‍ന്നു.....
എന്നാലും മനസില്ല മനസ്സോടെ ഞാന്‍ സമ്മതം മൂളി....."" ഉം ""
ഏതു കോളേജില്‍ പോകണം എന്നതായിരുന്നു അടുത്ത തീരുമാനം !!
വീട്ടിന്റെ അടുത്താണ് ധനുവച്ചപുറം കോളേജും , കാട്ടാക്കട കോളേജും ...
എന്നാലും പലപ്പോഴും തിരുവനന്തപുരത്ത് സമരത്തിനും സിനിമ കാണാനും പോയതിനാലോ ആണോ എനിക്ക് UNIVERSITY COLLEGE വല്ലാതെ അങ്ങ് ഇഷ്ട്ടമായി ,......
അവസാനം വൈദ്യന്‍ കല്‍പ്പിച്ചതും പാല് രോഗി ഇച്ചിച്ചതും പാല് എന്ന് പറഞ്ഞതുപോലെ എനിക്ക് UNIVERSITY COLLEGE'ല്‍ തന്നെ അഡ്മിഷന്‍ ആയി ......
അപ്പോഴത്തെ എന്റെ ജീവിധം എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ കൂട്ടിലിട്ടിരുന്ന കിളിയെ പുറത്തേക്കു തുറന്നു വിട്ട അനുഭൂതി ആയിരുന്നു
പുതിയ പുതിയ കൂട്ടുകാര്‍ ആയി ....
പെട്ടന്നായിരുന്നു +2 സ്കൂള്‍ ജീവിതത്തെക്കാള്‍ ഞാന്‍ കലാലയ ജീവിതത്തെ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങിയത് .....
പിന്നെ ക്ലാസില്‍ കയറാതെ സിനിമയ്ക്കു പോക്കും , കറങ്ങി നടക്കലും , ചുരുക്കി പറഞ്ഞാല്‍ ചുരുങ്ങിയ കാലയളവില്‍ ഞാന്‍ തിരുവനതപുരം നഗരം ചുറ്റിക്കണ്ടു......
കോളേജിലെ ഓരോ പരുപാടിയും അത് സമരം ആയാലും യൂത്ത്‌ ഫെസ്റ്റിവല്‍ ആയാലും ഒരുപോലെ അടിച്ചുപൊളിച്ചു !!!
അങ്ങനെ ഒന്നാം വര്‍ഷ പരീക്ഷ എത്തി .....
+2 ജയിച്ചതിന്റെ ആത്മ ധ്യര്യത്തില്‍ ഞാന്‍ കുറച്ചൊക്കെ പഠിച്ചിട്ടു പരീക്ഷക്ക്‌ പോയി....
റിസള്ട്ട് വന്നപ്പോള്‍ എല്ലാ വിഷയത്തിനും അന്തസായി പൊട്ടി...
ഡും ഡും ഡും
മാര്ക്ക് ലിസ്റ്റ് കണ്ടപ്പോള്‍ സങ്കടം തോന്നി ... കിട്ടിയ മാര്‍ക്കിനു താങ്ങും കൊടുത്ത് രണ്ട് ചുവന്ന വര രണ്ട് വശത്തും ....
കണ്ണ് നിറഞ്ഞന്കിലും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന എല്ലാവര്‍ക്കും ഇതേ അവസ്ഥ ആയിരുന്നതുകൊണ്ട് തൂങ്ങി ചാകാന്‍ മാത്രം തോന്നിയില്ല...!!
( എല്ലാം തോറ്റതിന്റെ വിഷമത്തില്‍ വീടുകാര്‍ കുറേ ദിവസം പിണങ്ങി നടന്നു....)
.
രണ്ടാം വര്‍ഷത്തില്‍ കടന്നതോടെ ജീവിതം എന്താണെന്നു അറിഞ്ഞു തുടങ്ങി ....
പൈസ ഉണ്ടാക്കാന്‍ ഉള്ള ആഗ്രഹം മനസ്സില്‍ കടന്നുകൂടി .....എന്തേലും ജോലിക്ക് പോകാമെന്നായി നമ്മള്‍ എല്ലാപേരും ....
കൂലിപ്പണിക്ക് പോകാന്‍ അഭിമാനം അനുവദിച്ചില്ല ..... അവസാനം CATTERING WORK'നു പോകാന്‍ തീരുമാനിച്ചു എല്ലാവരും.....
രാവിലെ കോളേജില്‍ പോകുന്നതുപോലെ വീട്ടില്‍ നിന്നും എല്ലാവരും ഇറങ്ങും ... സിറ്റിയില്‍ എത്തിയാല്‍ ഒരുമിച്ചു കൂടിയിട്ട് കല്യാണത്തിന് വിളമ്പാന്‍ പോകും....
അങ്ങനെ കുറേ പൈസ ഉണ്ടാക്കി .......
അപ്പോഴേക്കും അതാ രണ്ടാം വര്‍ഷ പരീക്ഷ വാതിലില്‍ വന്ന് മുട്ടുന്നു ....
ഓഫീസില്‍ പോയി റെഗുലര്‍ ഫീസും ഒന്നാം വര്‍ഷത്തിലെ സപ്ലി ഫീസും അടച്ചിട്ടാണ് ക്ലാസ്സില്‍ കയറാത്ത നമ്മള്‍ എന്ത് എഴുതാന്‍ എന്ന ആലോചന മനസ്സില്‍ വന്നത് ....
നല്ല കൂട്ടുകാര്‍ ആയതിനാല്‍ അവന്മാര്‍ ഉള്ള സമയം കൊണ്ട് പഠിക്കാം അന്നല്ല പറഞ്ഞു തന്നത് ... ""ഡാ അളിയാ തുണ്ട് വയ്ക്കാം !!""" എന്നായിരുന്നു !!
പിന്നെ ഒന്നും നോകിയില്ല .... തുണ്ടേ ശരണം എന്ന് പറഞ്ഞ് എല്ലാ പരീക്ഷയും എഴുതി ( മൊത്തം 12 )
റിസള്ട്ട് വന്നപ്പോള്‍ ഇപ്രാവശ്യം ഞെട്ടിയത് ഞാനല്ല കേട്ടോ ... പഠിപ്പിക്കുന്ന സാറുമ്മാരും ക്ലാസ്സിലെ ബുജി പിള്ളേരും ആയിരുന്നു .....!!! കാരണം കേട്ടാല്‍ ആരായാലും ഞെട്ടും .!!
ക്ലാസ്സില്‍ കയറാതെ കറങ്ങി നടന്നെ എനിക്കും എന്റെ കൂട്ടുകാര്‍ക്കും നല്ല മാര്ക്ക് ,,....
ഹ ഹ ഹ പറഞ്ഞറിയിക്കാന്‍ പറ്റാത്ത അത്രക്ക് സന്തോഷം ആയിരുന്നു അന്ന് ......
.
മൂന്നാം വര്‍ഷം കടന്നുപോയത് വേഗമായിരുന്നു ......
അവസാന വര്‍ഷം ആയതിനാല്‍ നമ്മള്‍ പണ്ടത്തെ
CATTERING WORK
പണി വിട്ടു , ഇനിയുള്ള ഒരു വര്‍ഷം കോളേജില്‍ അടിച്ചുപൊളിക്കാം എന്നായി തീരുമാനം .....
ആ ഒരു വര്‍ഷം കൊണ്ട് ആ കോളേജിനെ നമ്മള്‍ അറിയാതെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു പോയി.....
പിന്നെയുള്ള ഓരോ ദിനങ്ങളും നമ്മുടെ ഓര്‍മകള്‍ ആയി മാറി....
എപ്പോഴത്തെയും പോലെ പരീക്ഷ എത്തി .... നമ്മള്‍ എപ്പോഴത്തെയും പോലെ തുണ്ട് വച്ച് തന്നെ പരീക്ഷയെ വരവേറ്റു.....
രേസുല്ട്ടും താമസിക്കാതെ വന്നു... മോശമല്ലാത്ത റിസള്ട്ട് ആയിരുന്നു എല്ലാവര്‍ക്കും .....
അങ്ങനെ കലാലയ ജീവിതത്തോട് വിട പറഞ്ഞ് പിരിഞ്ഞു........
( പ്രേമവും , വഴക്കും , തല്ലും എല്ലാം പറയണമെന്ന് ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നു.... അതൊക്കെ വേറൊരിക്കല്‍ ആകട്ടെ ....)
അങ്ങനെ അടുത്ത് എന്ത് എന്ന് അറിയാതെ ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് POLY'TECHNIC കോളേജില്‍ അഡ്മിഷന്‍ നടക്കുന്നത്......
വീട്ടില്‍ ചുമ്മാ ഇരിക്കുന്നതിനെക്കളും നല്ലത് അവിടെ പോകാം എന്നായി ഞാനും .... ഭാഗ്യത്തിന് വീട്ടുകാരും എതിര് നിന്നില്ല
അങ്ങനെ നെയ്യാറ്റിന്‍കര പോളിയില്‍ തന്നെ അഡ്മിഷന്‍ ആയി ...
അവിടെ ഉള്ളതില്‍ വച്ച് ഏറ്റവും നല്ല ബ്രാഞ്ച് ആയ ELECTRONICS & COMMUNICATION' ല്‍ ആയിരുന്നു അഡ്മിഷന്‍ കിട്ടിയത്
വീട്ടിന്റെ അടുത്ത് ആയതിനാല്‍ പോയി വരാന്‍ പ്രയാസം ഇല്ല .....
അങ്ങനെ പുതിയ കോളേജില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ ആദ്യമൊക്കെ അതൊരു സ്കൂള്‍ ആണോ എന്ന് പോലും എനിക്ക് തോന്നി പോയി......
UNIFORM'ഉം പിന്നെ ഇപ്പോഴും ക്ലാസ്സില്‍ ഇരിക്കുന്നതും കൂടെ ആയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അകെ തളര്‍ന്നു .....
പിന്നെ അവിടെ ഉള്ള ഒരു നിയമവും """ ജൂനിയര്‍ കുട്ടികള്‍ ആരും buttons തുറന്നിടാന്‍ പാടില്ല """
അതിന്റെ പേരില്‍ seiors'ഉം ആയി വഴക്കും ഒരിക്കല്‍ അടിയുടെ വക്കില്‍ പോലും ചെന്നെത്തി....
അതോടെ കോളേജിലെ എല്ലാ സീനിയര്‍ കുട്ടികളുമായി നല്ല ബന്ധം ഉണ്ടാക്കാന്‍ സാധിച്ചു ....!!!!
പിന്നെയാണ് ഞാന്‍ അറിയുന്നത് അവിടെ അപ്പോള്‍ പഠിക്കുന്നതില്‍ വിരലില്‍ എണ്ണാവുന്ന പ്രായം കൂടിയ വ്യക്തികളില്‍ ഒരാള്‍ ഞാനാണെന്ന് .....
കൂടെ പഠിക്കുന്ന കൂട്ടുകാര്‍ സ്നേഹത്തോടെ ചേട്ടാ എന്നും മാമാ എന്നും വിളിച്ച് എന്നെ സ്വന്തം കൂടപ്പിറപ്പിനെ പോലെ കരുതി ..... അതോടെ ഞാന്‍ കോളേജിനെ സ്നേഹിച്ചുതുടങ്ങി..... പഴയതുപോലെ ക്ലാസ്സ്‌ കട്ട്‌ ചെയ്യുക എന്ന വിചാരമൊന്നും പിന്നെ തോന്നിയിട്ടില്ല.....
ഒരു വര്‍ഷം വേഗം കഴിഞ്ഞുപോയി ..... അതിനിടയില്‍ രണ്ട് പരീക്ഷയും ....!!!!!
സപ്ലി കുറേ ഞാന്‍ വാരിക്കൂട്ടി ....!!!!
( ഇപ്പോഴത്തെ ജീവിതം ഇങ്ങനെ പോകുന്നു ..... ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍ രണ്ടാം വര്‍ഷ വിദ്ധ്യാര്‍ത്തി...... തുടര്‍ അനുഭവം വീണ്ടും എഴുതുന്നതാകും )
ഇത്രയും പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് പൂര്‍ത്തി അആകുന്നില്ല ....
ഇനിയും ഉണ്ട് കുറച്ചുകൂടി .....
.
ഭൂമിയില്‍ എനിക്ക് എന്റെ മാതാവിനെക്കാള്‍ പ്രിയമില്ല മറ്റൊരാളും ഒന്നും .....
തിരിച്ചു കൊടുക്കാന്‍ കഴിയാതെ പോയ ഒരു പ്രണയത്തിന്‍റെ,
അല്ല...
അങ്ങനെ പറഞ്ഞു കൂടാ..
സ്വന്തമാക്കാന്‍ കഴിയില്ല എന്ന് ബോധ്യമായപ്പോള്‍ വിട്ടുകൊടുക്കലും സ്നേഹമാണെന്ന് എന്റെ മനസ്സിനെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചു...
കലാലയ ജീവിതത്തിലെ ആ പ്രണയത്തിന്‍റെ നൊമ്പരം മനസ്സില്‍ നീറി നില്‍ക്കുന്നതിനാല്‍
കവിതകള്‍ എന്ന മട്ടില്‍ എന്റെ കുറെ തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങള്‍ ആണ്
എന്റെ ഭാഷ......
വേദനിക്കുന്നവരുടെ പാട്ടിനോടും വിശക്കുന്നവന്‍റെ ദൈന്യതയോടും മനസ്സിനുള്ള അടുപ്പം കൊണ്ട്
അവരാണ് എപ്പോഴും എന്റെ തോഴര്‍....
അവര്‍ക്കായ് കുറിക്കുന്നതാണ് എന്റെ വരികള്‍...
കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്‌ പാര്‍ട്ടിയുടെ നയങ്ങളോട് അനുഭാവം പുലര്‍ത്തുന്നു...
അപ്പോഴും പ്രത്യയ ശാസ്ത്ര ദുശ്ശാട്യങ്ങളോടും , നയ വൈകല്യങ്ങളോടും, വിഭാഗീയതയോടും നിരന്തരം കലഹിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു
സ്നേഹത്തിന്റെ അതിരുകളില്ലാത്ത ആകാശത്ത് ഞാന്‍ എന്റെ ദൈവവുമായി ഞാന്‍ പ്രണയത്തിലാണ്....
.
ആരുടേം താല്പര്യങ്ങള്‍ക്ക് വഴങ്ങി എനിക്ക് ജീവിക്കാന്‍ കഴിയില്ല ....
ആരും എന്റെ താല്പര്യങ്ങള്‍ ക്ക് വഴങ്ങി ജീവിക്കണം എന്നും ഇല്ല ...
പക്ഷെ എന്നെ ആരും ചോദ്യം ചെയ്യരുത് ....
എന്റെ മനസാക്ഷിക്ക് നല്ലതെന്ന് തോന്നുന്നത് ഞാന്‍ ചെയ്യും ... ആരു എതിര്‍ത്താലും എനിക്ക് ജെന്മം തന്ന മാതാപിതാക്കള്‍ ആയാലും എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാര്‍ ആണെങ്കിലും ശെരി ....
ഞാന്‍ എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടമുള്ളത് ചെയ്യും ....
.
മദ്യപിക്കില്ല, പുകവലിക്കില്ല, തല്ലുണ്ടാക്കില്ല,
ദുശീലങ്ങള്‍ ഒന്നുമില്ല.......
എന്നൊക്കെ പറയണമെന്ന് എനിക്കാഗ്രഹമുണ്ട്...
പക്ഷെ അങിനെ പറഞ്ഞാല്‍ നാട്ടുകാര്‍ എന്നെ കൈ വയ്ക്കും.....
.
>> അല്പനേരത്തെ സ്നേഹമാനെന്റെ ബാലഹിനത....
>> എനിക്കെന്നെതന്ന െയാണ് കൂടുതല്‍ പേടി....
>> താജ്മഹലിന്റെ ശില്പിയോട എനിക്കസൂയ.....
>> എന്റെ വഴികളില്‍ വിരഹത്തിന്റെ മുള്ളുകള്‍ വിതറിയ വിധിയോടെനിക്ക് വെറുപ്പാണ്....
>> സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിനോടല്ല എന്റെ വിരോധം... ഒരു പിടി പേര്‍ക്ക് സ്വര്‍ഗ്ഗം ഒരുക്കുവാന്‍ വേണ്ടി മഹാഭൂരിപക്ഷത്തിന് നരകം തീര്‍ക്കുന്ന കാടന്‍നീതിയോടാണ്....
>> എന്നെ പിന്തുടരുന്നത് എന്റെ നിഴലും ഒത്തിരി ചിന്തകളും മാത്രമാണ്....
>> പ്രേമമാണ് ഇഷ്ടവിനോദം ...
പിന്നെ സെക്സും !!
>> ശത്രുകള്‍ ധാരാളമുണ്ട്....
>> എന്നെ പിന്തുടരുന്ന കറുത്ത നിഴലുകളെ ഞാന്‍ പേടിക്കാറില്ല....
>> എനിക്ക് പോക്കിരി, താന്തോന്നി, ധൂര്‍ത്തന്‍, പെണ്ണുപിടിയന്‍ അങ്ങനെ വിശേഷപ്പട്ടങ്ങള്‍ ഏറെയുണ്ട്...
>>എനിക്ക് ചെറുപ്പം മുതലേ ആദര്‍സങ്ങള്‍ വിളമ്പുന്നത് ഒരു ഹരമാണ് ....
മദ്യപാനികളെയു ം , സിഗരട്റ്റ് വലിക്കുന്നവരെയു ം ഞാന്‍ ഉപദേസിക്കാരുണ്ട ായിരുന്നു ... കാരണം അന്ന് ഞാന്‍ ഇതൊന്നും ഉപയോക്കില്ലായിര ുന്നു..!
ഇന്ന് ഏവനെങ്കിലും എന്നോട് ഇതൊന്നും ഉപയോഗിക്കരുതെന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ എനിക്ക് ദേഷ്യം വരും...
>> തോന്നുമ്പോള്‍ കള്ളുകുടിക്കും, സിഗരറ്റും വലിക്കും !!
[ '' വേറെ വല്ല പണിയും വേണ്ടേ... '' ]
>> നല്ല കൂട്ടുകാരുമായി സമയം ചിലവക്കലാണ് പ്രധാന വിനോദം....
സ്വന്ത സമ്പാദ്യം എന്ന് പറയാന്‍ ഇതുവരെ കൂടുതല്‍ ഒന്നും ഇല്ല .... ഒരു മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ , കുറേ പുസ്തകങ്ങള്‍ , കുറേ love birds, പിന്നെ കുറച്ച് പ്രാവും കോഴികളും മാത്രമാണ് സ്വന്തം എന്ന് പറയാന്‍ .....
( പണ്ട് പണിക്കുപോയി കിട്ടിയ പൈസ കൊണ്ട് വാങ്ങിച്ചതാ എല്ലാം !!!)
.
ഇപ്പൊ ഞാന്‍ എന്ന പ്രസ്ഥാനത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു ഐഡിയ കിട്ടിക്കാണും എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു . . .
ഹി ഹി ഹി
അരുണ്‍ എസ് എല്‍
